تاثیر دیپلماسی رسانه ای ایران بر انرژی هسته ای جمهوری اسلامی ایران

دیپلماسی و سیاست خارجی کشورها به عنوان یک عامل تعیین کننده در نظام بین الملل تحت تأثیر و تعامل تحولات شگرف در عرصه ارتباطات قرار گرفته است.رسانه به مثابه ابزاری در یپلماسی تلقی می شود که با استفاده از این ابزار، دیپلمات ها و سیاست گذاران می توانند نیات و مقاصد خود را به عنوان دیپلماسی،مورد محک و در معرض چالش های دیپلماتیک قرار دهند.دیپلماسی رسانه ای نیز عمدتاً در راستای سیاست خارجی، منافع ملی کشورها و تأثیرگذاری بیشتر بر افکار عمومی و تغییر و تحولات عمل می نماید فناوری هسته ای، به توانایی تبدیل اورانیوم موجود در طبیعت می گویند که از طریق شکافت اتم ها به اورانیوم غنی شده که دارای انرژی بسیار زیادی است به دست می آید. «به رسمیت شناخته شدن حقوق هسته ای ایران در برابر رفع آنچه نگرانی های جامعه بین المللی خوانده می شود.»تنها چنین انگاره ای است که می تواند منافع هر دو طرف را تامین کند.از مهم ترین کاربردهای انرژی هسته ای که همواره ایران به دنبال دستیابی و استفاده صلح آمیز از این انرژی می باشد عبارتند از: کاربرد در تولید برق، کاربرد در پزشکی هسته ای و امور بهداشتی، کاربرد در بخش دامپزشکی و دامپروری، کاربرد در دسترسی به منابع آب، کاربرد در بخش صنایع غذایی و کشاورزی می باشد. دپیلماسی رسانه ای در حوزه فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران بیشتر از آنکه مبتنی بر امتناع افکار عمومی باشد، مبتنی بر بهره گیری و هدایت افکار عمومی در راستای حمایت از دیپلماسی هسته ای بوده است.دیپلماسی هسته ای ناخواسته وارد مسیر دیپلماسی بحران شده است. در همه کشورهای دنیا دیپلماسی بحران الزامات و محدودیت های خاص را دارد و علنی و غیررسانه ای کردن بخشی از مباحث و اطلاعات دیپلماسی هسته ای جزو این الزامات است.فعالیت های هسته ای هم از نظر امنیتی و هم از نظر حفظ اطلاعات محرمانه فنی جزو بخش های حساس محسوب می شود که لاجرم قدرت مانور رسانه ها را محدود می کند. در مورد ایران نیز این ادعا صادق است رابطه رسانه ها و سیاست، رابطه ای ساده و یک سویه نیست.دیپلماسی رسانه ای خود را ابزاری با قابلیت بالا و به منظور نائل آمدن به جاه طلبی های نوین بین المللی معرفی می کند که ریسک خطر کمتری برای امنیت ملی به دنبال می آورد.این نوع دیپلماسی قابلیت و توانایی ترکیب جسارت و محافظه کاری را با هم دارد.در دنیای معاصر و عرصه حاکمیت فن آوری و تکنولوژی، رسانه ها بار اصلی دیپلماسی را بر دوش دارند. به طوری که حجم قابل توجهی از مراودات دیپلماتیک و پیام های سیاسی از مقابل دیدگان مردم دنیا عبور کرده و به رهبران سیاسی و تصمیم گیرندگان می رسد.